دستهایم را که میگیری... 

حجم نوازش لبریز میشود

گویی تمام رزهای زرد باغها با دستهای بی‌دریغ تو برای من چیده می‌شوند 

و قلب من پرنده‌ای می‌شود به پاکی بیکران نگاهت پر میکشد 

و در آن وسعت بی‌انتها در خاکستری اندوه ابرها گم می‌شود.

دستهایم را که می‌گیری... 

نگاهم این قاصدک های بی‌تاب هزاران شور در آبی فضا رها می‌شوند

و بغض گریه‌ها از شنیدن نفس زدنهای روح زیر هجوم آوار سرنوشت

بی‌صدا شکسته می‌شود.

دستهایم را که میگیری...

عبور تلخ زمان را دیگر نمی‌خواهم که باور کنم!...

گاهی اوقات فکرکردن به بعضی ها ناخودآگاه لبخندی روی لبانت مینشاند...چقدر زیباست این لبخند ها وچه دوست داشتنی اند این بعضی ها...

وقتی زیاد دوستش داری،حسود میشی...حساس میشی...چشم دیدن نگاهای بقیرو نسبت بهش نداری...چشم نداری ببینی به غیر ازتو بابقیه هم حرف میزنه...اینا همش از دوست داشتن زیاده...ولی اون فکر میکنه که دیوونه شدیو الکی بهش گیر میدی...♥

همـه چیـزش خاصه
☻لبخنـدش☻
تیپش
رفـتارش
اخــلاقـش
احـساسـاتـش
♥دوسـت داشتـنش♥
مـخـاطب نبودہ که خاص باشه
♣ خاص بوده که مخاطب شده ♣

ديوونگي يعنی:  

عکسشو تو گوشيت هي نيگاه کني ، واسه بار هزارم ..

انگار تا حالا نديديش ...!

بوسش کني محکم مث ديوونه ها !!

بگي خو آخه دلم همش يه ذره ميشه برات ...

بغض کني و اشکات بريزه ...

شمارشو با ذوق بگيري شايد اينبار جوابتو داد ....

شايد با مهربوني بگه جونم ...

شايد ..شايد ..شايد ...

همين شايد گفتنات...

بازم همين صداي مسخره تو گوشت ميپيچه :

مشترک مورد نظر پاسخگو نمي باشد،

لطفاً مجدداً بميريد...البته بعضی مواقع

تشنه که میشوم سر میکشم دلتنگیت را !
بغض بالا می آورم . . .

به مدت تمام دلتنگی هایم به من بدهکاری ، وعده ی ما باشد روزی که دلتنگم شدی …

 دلتنگی نه با قلم نوشته می شود نه با دکمه های سرد کیبورد …

دلتنگی را با اشک می نویسند !

 یه وقتایی هست که جواب همه نگرانیات و دلتنگیات میشه یه جمله :

“بهم گیر نده ، حوصله ندارم”

 فـرهنـگ لـغـتهــا

نـیـاز بـه ویــرایــش دارند

بـرای مـعنی دلـتـنـگی
احتیـاج بــه ایــنهــمـه کـلمه نــیـســت,

دلتنـگی یــعنـــی
تـــو . . .

هر لحظه هرجا که میرم حس نگاهت با من
این دل بیطاقتِ من قیده تورو نمی زنه
بذار یبار نگات کنم از جونو دل‌ صدات کنم
هرچقدر دلتنگی‌ دارم هدیه به اون چشات کنم

من عــاشقت هستـم

 چشمات که می دونه

وقتـی غــزل می گــم

بــا من کـــه می خونه

من عــاشقت هستـم...

چشمــای تــو دنیـاس

مــرد منــی عشقــــم

دنیـــای مـن زیبـــــاس

گـاهـی وقـتـا

دلـم فـقـط سـنـگـیـنـی نـگـاهـت رو مـیـخـواد

که زُل بـزنـی بـهـم

و مــن بـه روی خـودم نـیـارم . . .